huid met opgezette kop van een grizzly beer
Latijnse naam: ursus actros horribilis
Afmetingen: 190×205 cm
Staat: In goede conditie rekening houdende met de leeftijd van dit item
Uitverkocht
huid met opgezette kop van een grizzly beer
Latijnse naam: ursus actros horribilis
Afmetingen: 190×205 cm
Staat: In goede conditie rekening houdende met de leeftijd van dit item
De bruine beer (Ursus arctos) is een roofdier uit de familie der beren (Ursidae).
De wetenschappelijke naam van de bruine beer werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[2] Die verwees daarbij naar werken van onder meer Conrad Gesner (1551)[3] en John Ray (1693).[4] Beide auteurs gebruikten “Ursus” als naam voor de bruine beer, en noemden “Arctos” (Ἀρκτος) als het Griekse equivalent voor die naam. Ursus arctos is dus naar de Latijnse en Griekse namen voor “beer” vernoemd.
Deze dieren zijn groot en stevig gebouwd. De geslachten geven elkaar in lichaamsbouw weinig toe, maar de mannetjes worden wel dubbel zo zwaar als de meer tengere vrouwtjes. De dikke vacht is meestal donkerbruin, maar de kleur kan variëren van blond tot zwart. Aan de sterke voorpoten bevinden zich lange, niet intrekbare klauwen. Verder hebben ze een opvallende schouderbult. De lichaamslengte bedraagt 1,7 tot 2,8 m,[5] de staartlengte is 5 tot 20 cm en het gewicht 80 tot boven de 600 kg.[6]
Bruine beren eten hoofdzakelijk planten, zoals knollen en wortels, die ze met hun lange klauwen uitgraven. Soms hebben ze het gemunt op gemakkelijke prooien zoals runderen en andere huisdieren. Bruine beren voelen zich ook thuis in het water en kunnen bij watervalletjes of ondiepe plekken in een rivier urenlang op de loer liggen om een zalm te verschalken, als deze stroomopwaarts trekt om kuit te schieten. De beer springt er dan bovenop en verlamt de vis met een krachtige beet of een rake klap van zijn sterke poten. Eenmaal gevangen, is er voor de zalm geen ontsnappen meer mogelijk. Beren houden een winterrust, torpor genoemd, tenminste in koude streken, maar die is erg licht en kan op elk gewenst moment onderbroken worden. Bruine beren kunnen 25 jaar worden, in gevangenschap nog ouder.
Deze soort komt voor in Europa, Azië en Amerika. In Noord-Amerika komen drie ondersoorten voor, de kodiakbeer, de grizzlybeer en de Mexicaanse beer. In Europa leeft de Europese bruine beer. Eens waren ze in Europa talrijk, maar momenteel komen nog slechts restpopulaties voor, onder andere in Scandinavië, Oost-Europa (vooral in Roemenië) en Azië.
Er worden doorgaans veertien ondersoorten van de bruine beer onderscheiden, waarvan er drie uitgestorven zijn. Sommige auteurs onderscheiden nog vijf ondersoorten meer.[7]
Sommige instanties en auteurs onderscheiden ook de onderstaande ondersoorten:
Bij één beer werd het gebruik van een werktuig, een steen, aangetoond. Het dier gebruikte de steen vermoedelijk om voedsel uit zijn vacht te halen of om zijn jeukende vacht te krabben. Bruine beren krabben hun vacht gewoonlijk tegen een boom of rots. De beer geeft bij het gebruik van de steen blijk van een geavanceerde motoriek, wat mogelijk gelinkt kan worden aan de relatief grote hersenen van beren.[13] Aangezien het maar één waarneming betreft, is het onzeker hoe gebruikelijk werktuigen zijn bij bruine beren.