Beschrijving
Het westelijke hartebeest (Alcelaphus buselaphus major) is een antilope die voorkomt in de middelgrote tot hoge grasvlakten van Benin, Burkina Faso, Kameroen, de Centraal-Afrikaanse Republiek, Tsjaad, Ivoorkust, Ghana, Guinee, Guinee-Bissau, Mali, Niger , Nigeria, Senegal en Togo. Mogelijk is het uitgeroeid uit Gambia.
Gemiddelde volwassenen staan 1,4 m (4,6 ft) lang bij de schouder en wegen 145 kg (320 lb). [2] De vacht van een western hartebeest is reekleurig, variërend van bruin tot donkerbruin. Het heeft een kleine bult aan de voorkant van de schouders. Het heeft slanke benen en een heel smal gezicht. Beide geslachten zijn gehoornd. Hoorns kunnen 45-70 cm (18-28 inch) lang zijn. [3] Aanzienlijke variatie in hoorngroei treedt op, maar ze groeien over het algemeen zijwaarts uit het hoofd, voordat ze naar voren buigen en vervolgens naar binnen en naar achteren. De hoorns worden afgesloten met scherpe punten.
Het westelijke hartebeest is vooral overdag actief. Een herbivoor, hij graast tijdens de koelere ochtend- en middagperiodes en rust in de schaduwrijke gebieden overdag. Vrouwtjes vormen kuddes van vijf tot twaalf leden, terwijl mannetjes over het algemeen solitair blijven. [4] Terwijl de kudde aan het voeren is, zal één lid als wachtpost optreden en uitkijken naar mogelijke roofdieren. Indien bedreigd, vlucht de kudde als een enkel bestand, met snelheden tot 80 km / h (50 mph), [2] waardoor het een van de snelste antilopen is. [4] Kuddes zijn over het algemeen sedentair; dieren brengen een groot deel van hun dag door in de schaduw om te ontsnappen aan de hitte van de middag. Ze zullen zich verplaatsen als een kudde om water te vinden. In bijzonder droge seizoenen, of in tijden van droogte, zullen kuddes vrouwtjes samen migreren, op zoek naar water of beter grazen.
Westerse hartebeest zijn over het algemeen niet agressief, maar ze zullen vechten om hun jongen of hun geclaimde gebied te beschermen. Mannetjes claimen vlaktes van gemiddeld 31 ha (0,31 km2), voor een periode van vier tot vijf jaar. Mannetjes beschermen hun geclaimde gebied fel. Van mannetjes is bekend dat ze zonder water gaan om hun territorium te beschermen. [4] Als een mannetje zijn territorium verlaat om water te vinden, kan een ander mannetje het territorium in bezit nemen.